انواع مدارک نمایش داده‌شده:
دگرگونی‌ها و تحولات عمدۀ مربوط به بحران سوریه - به‌عنوان یکی از مهم‌ترین بحران‌های منطقه‌ای غرب آسیا حتی بحرانی بین‌لمللی در طول چند سال گذشته- در بخش عمده‌ای از آن غیرمنتظره یا حداقل کمتر مورد انتظار بوده است؛ بحرانی که به دلیل حضور و نقش‌آفرینی سطح گسترده‌ای از بازیگران داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی، بسیار پرمناقشه و پیچیده بوده است. نوشتار حاضر به بررسی مهم‌ترین مقوله‌های کمتر مورد انتظار در این بحران، پرداخته است. مواردی همچون پایداری دولت سوریه و متحدین آن؛ ورود مستقیم روسیه به جنگ سوریه؛ ورود ترکیه به بخش‌هایی از شمال سوریه و تبدیل شدن سوریه به عرصه‌ای برای زورآزمایی آمریکا و روسیه.
به باور نویسنده، با آزادسازی رقه و دیرالزور در شرق سوریه داعش با شکست‌های سختی مواجه شده است. شکست داعش در عراق و سوریه از نظر نظامی به تنهایی به معنی بازگشت صحیح آوارگان به خانه‌های خود نیست بلکه به تدابیر سیاسی و اقتصادی نیز نیاز است. به باور وی این دو این منطقه موقعیت اقتصادی ویژۀ خود را از دست داده‌اند؛ همچنین تنش میان بازیگران رقیب از جمله کردها و عرب‌ها نیز شدت گرفته است. این مسایل سبب شده است تا چشم انداز روشنی برای آوارگان در این مناطق تصور نشود.
به باور نویسنده، برخلاف تصور همگان، مداخله نظامی روسیه در جنگ داخلی سوریه برآمده از یک راهبرد روشن به منظور مقابله با یک منازعه روشن و آشکار نبوده است. با اینحال اقدامات روسیه در سوریه و مداخله نظامی این کشور سبب تامین دو هدف اصلی شده است: حضور و تقویت نیروی دریایی روسیه در شرق مدیترانه و بقا و پابرجا ماندن دولت سوریه به رهبری بشار اسد رییس جمهور این کشور.
به باور نویسنده، رژیم صهیونیستی با پیگیری سیاست بی‌طرفی در بحران سوریه به‌دنبال فرسایش درونی طرف‌های درگیر بود، ولی اکنون با یک چالش جدی یعنی پررنگ شدن نقش جمهوری اسلامی ایران در این بحران مواجه است. به باور نویسنده، رژیم صهیونیستی با تهدیدات جدی در آینده روبه‌رو خواهد شد که این امر مورد تاکید سران و نهادهای امنیتی این رژیم قرار گرفته است و عقب‌نشینی احتمالی ایالات متحدۀ آمریکا بعد از شکست داعش از بحران سوریه بر این نگرانی افزوده است.
نوشتار حاضر به بررسی وضعیت سیاسی و اجتماعی شهر رقه بعد از حاکمیت نیروهای دموکراتیک سوریه مورد حمایت ایالات متحدۀ آمریکا پرداخته است. به باور نویسندگان سیطرۀ نیروهای دموکراتیک سوریه به‌نوعی سیطرۀ کردها بر یک شهر عربی است که این مسئله باتوجه به شرایط قومیتی حاکم در ساختار اجتماعی سوریه جای تامل دارد و مردم این شهر این سیطره را یک اشغال مجدد می‌دانند و این امر زمینه‌ساز بحران‌های بعدی خواهد بود؛ به‌خصوص که ادارۀ شهر توسط شورایی صورت می‌گیرد که اکثریت آن کرد هستند. حضور نیروهای دموکراتیک سوریه در رقه به غیر از آمریکا ازسوی طرف‌های موثر در بحران سوریه همچون نظام سوریه، ترکیه، جمهوری اسلامی ایران و روسیه مورد حمایت قرار نگرفته این امر باعث ناامنی در این شهر شده است.
نوشتار حاضر به بررسی قدرت روبه رشد ایران در خاورمیانه پرداخته است. به باور نویسنده، با نزدیک شدن ایران، ترکیه و روسیه به یکدیگر، آمریکا نمی‌تواند از گفت‌وگوهای این گروه سه‌جانبه غفلت کند. نویسنده در ابتدای نوشتار با اشاره به محکم‌تر شدن روابط ایران با روسیه و بهبود مناسبات با ترکیه، بر این نظر است که هماهنگی این سه کشور برای آمریکا خبر خوشایندی نیست؛ زیرا این امر واشینگتن را از موضوعات مختلف خاورمیانه ازجمله فرایند مذاکرات آستانه برای حل بحران سوریه، جدا کرده است.
علی‌رغم فشار مسکو بر دولت سوریه، مرحلۀ اخیر مذاکرات درخصوص سوریه در ژنو بدون انعقاد توافقی میان دولت دمشق و مخالفان آن پایان یافت. همزمان تنش همچنان میان عربستان سعودی و ایران در اوج خود است و تصمیم ترامپ برای به‌رسمیت شناختن بیت‌المقدس به‌عنوان پایتخت رژیم پهیونیستی بر پیچیدگی ماجرا افزوده است. به باور نویسنده، بازی تهران متشکل از حضور و پشتیبانی از حزب‌الله در منطقه است، به‌ویژه آنکه حزب‌الله باتوجه به جایگاهی که در زندگی سیاسی لبنان پیدا کرده اهمیتی دوچندان یافته است.
به باور نویسنده، سوریه در حال حاضر با یک فاجعه انسانی و مشکلات اساسی در حوزۀ امنیت ملی مواجه است که اثرات سرریز آن به اروپا، منطقۀ خاورمیانه و ایالات متحده آمریکا نیز کشیده شده است. خسارات ناشی از این منازعه نه‌تنها چالشی بزرگ برای بازسازی بلکه یک محیط استراتژیک نامناسب را برای تلاش‌های توسعه‌ای در مقیاس بالا در این کشور ایجاد کرده است. نوشتار حاضر به بررسی برخی از مهم‌ترین موضوعات در زمینۀ فرایندهای بازسازی کشور سوریه پرداخته است. نویسندگان این گزارش به‌طور خاص متمرکز بر موضوع بازسازی در دوران پسابشاراسد یا حتی سناریوی حل و فصل منازعه نشده و با این احتمال که صلح در چند سال آینده به سراغ این کشور نخواهد آمد، به موضوع بازسازی سوریه پرداخته‌اند.
نوشتار حاضر به تحلیل نشست سه‌جانبۀ سوچی میان روسیه، ترکیه و جمهوری اسلامی ایران پرداخته که در مرکز تحقیقات سیاسی و استراتژی الاهرام مصر برگزار شده است. این نشست درحالی برگزار شد که ولادیمیر پوتین پیش از آن با رئیس جمهور سوریه دیدار کرده بود و بعد از آن نیز با سران مصر، اردن، عربستان سعودی، ایالات متحده آمریکا، عراق و قطر گفت‌وگوی تلفنی داشته است. به باور نویسنده این امر نشان‌دهندۀ اهمیت این نشست بوده به‌نوعی که همۀ کشورهای تاثیرگذار در بحران سوریه مورد مشورت قرار گرفته‌اند.
نوشتار حاضر به ارزیابی دیدار اخیر بشار اسد با ولادیمیر پوتین در سوچی پرداخته است. نویسنده پیروزی‌های اخیر ارتش سوریه در مقابل داعش و توافقات جدید آمریکا و روسیه را زمینه‌ساز هماهنگی‌های بیشتر برای تصمیم‌گیری دربارۀ سوریۀ آینده دانسته است که این دیدار دراین‌راستا انجام شده است. به باور نویسنده، زمینه‌چینی برای پایان عملیات نظامی روسیه در سوریه؛ تشریح مواضع روسیه در روندهای سیاسی برای حل بحران سوریه؛ نشان دادن دستاورد بزرگ روسیه در جنگ با تروریسم در داخل و خارج این کشور؛ و نشان دادن حضور و نفوذ مجدد روس‌ها در منطقۀ خاورمیانه به‌عنوان یک قدرت فرامنطقه‌ای به روس‌ها با نگاهی به انتخابات آیندۀ روسیه، از اهداف پوتین است.